АВЫЛДА АНЫ "ИКЕ ХАТЫНЛЫ НАИЛ" ДИП ЙӨРТТЕЛӘР
Парлы гомернең юлларын башлап кына җибәргән елларда борчуларын сөйләгәч: “Тормыш арбасы берәүнеке дә буш түгел. Сабыр бул, түз!” – диде аңа әнисе, зарланырга ирек куймады. “Теләп бардың кияүгә, төшкән җиреңдә таш бул!” – дип тә өстәгән иде. “Үзем сайлаган картам, тешли-тешли тартам”, – диярлек булды аның тормыш юлы. Теш белән дә, эш белән дә ябышты Разыя тормышка.
Алар Наил белән бер-берсен яратып, мәктәпне тәмамлау белән кавышып куйдылар. Башка сыйныфташлары ничек тә шәһәргә китәргә дип ашкынганда, икесе дә югары белем алам, калага китәм, дөнья күрәм дип хыялланмадылар да. Авыл тормышы аларны тулаем үзенә чолгап алган иде. Киләчәкләрен күзаллау да туган җир белән бәйле булып, бәхетләренең нигезләре генә түгел, төбе-тамыры да авыллары белән бәйле иде аларның һәм бу – икесе өчен бердәнбер хакыйкать булды.
ДӘВАМЫ
